الی رضوان الله ایها الفارس

بسم الله....

چشمانم را می‌بندم به این یک سال فکر می‌کنم، به روزِ شهادتت؛ به دیدن اسم‌ت میان شهدا و بهت، لحظه ای که بابا با غمی که در چشمانش بود آرام گفتند: حاج رضوان رفت،حدسم به یقین تبدیل شد، اصلا مگر می‌شد چنین حادثه ای پیش بیاید و شجاعت‌ت زبانزد خاص و عام نشود؟  چندمین نفر بودی که کنارِ اسمت باید شهید می‌نوشتم و به خانواده ات هنیئا لکم می‌گفتیم؟

 بگذار برگردم به سال های قبل‌تر، اینکه از اولین دیدار لبخندت همراه چهره ای که برای ِ غیر جدی و مصمم بود، دلِ ما را قرص میکرد، سعی می‌کنم به جفاهایی که در حقت شد فکر نکنم چون پاداش صبر در برابر نامهربانی ها را بهترین شکل گرفتی، همان که می‌خواستی.گفته بودی میخواهی به پیاده روی اربعین برسی ولی زودتر خودشان گلچینت کردند، برایِ ما و دل‌های دنیایی مان دعا کن که سخت محتاجِ دعایِ خوبانی چون شماییم، سلاما الی من رتحل فی 14 محرم.

بامان الله یا شهید الله، بامان الله یا حبیب الله

+ شهید رضوان فارس (حاج رضا) مقام امنیتی سفارت جمهوری اسلامی ایران در بیروت در حمله تروریستی به این سفارت به درجه شهادت نائل شد.

دوستی یعنی جغرافیا در کار نباشد

بسم الله...

شعرهایش را که می‌خوانم، توییت می‌کنم هستید و عدد کنارِ ستاره را که میبینم، می‌نویسم وقتِ نزار جان. شعرهایش را می‌نویسم، با هم می‌خوانیم، نظرمان را می‌نویسیم و مثلِ همیشه نزار را تحسین می‌کنیم برایِ تمام این صداقت و حرف دل. البته گاهی می‌شود که مخالفش می‌شویم، مثلا شعری که می‌خواهد فصلِ محبوب ما را حذف کند.

با همه این ها،شعرِ نزار فاصله جغرافیایی را برای ما خط می‌زند وقتی با هم شعر می‌خوانیم در یکِ عصرِ خنکِ پاییزی.

+بخوانید. نزار خوانی‌هامان به روایت رفیق جان. 
+بخوانید. نزار خوانی‌هامان به روایت همزاد جان.

+عنوان بخشی از شعر نزار قبانی "عشق یعنی جغرافیا در کار نباشد"